பிடிஎஃப் ட்ரைவ்.காம்

பிடிஎஃப் ட்ரைவ்.காம்

பிடிஎஃப் ட்ரைவ்.காம் (pdfdrive.com) பாதுகாக்கப்பட்டப் பன்னூல் நூலகம்.

அனைவரும் இலவசமாகத் தரவிறக்கம் செய்யும் நிலையில், பல கோடி நூல்களோடு காத்துக் கொண்டிருக்கிறது.

சில நூறு நூல்களைக்கூட வைப்பதற்கு இல்லங்களில் தற்காலத்தில் இடவசதியும், அதைப் படிக்கும் கால நேரங்களும் இல்லாத நிலையில் மனிதன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறான்.

இச்சமயத்தில், இதுபோன்ற தளங்கள் மிகப்பெரும் பயனுள்ளதாக இருக்கும். அனைத்து விதமான, அனைத்து மொழிகளிலும் காணப்படும் இவ்வகை நூல்கள் நமது அறிவையும் சிந்தனைகளையும் தேவை களையும் நிறைவு செய்யும் படியாக இருக்கின்றன.

இலக்கியம் எனும் பகுதியில், உள்நுழைந்தால், அங்கு இன்னும் நிறைய துணைத் தலைப்புகளோடு பகுதிகள் காணப்படுகின்றன. அவற்றை நாம் சொடுக்கினால் அந்தந்தப் பகுதிக்கான நூல்கள் பிரிக்கப்பட்டு வகுக்கப்பட்டு காணப்படுகின்றன.

தலைப்பைத் தெரிந்து கொண்டு மிக எளிதாக உள்நுழைந்து அந்த நூல்களை நாம் பெற்றுவிடலாம். இது ஒரு மிகச்சிறந்த எளிய வழியாகும்.

பல மில்லியன் நூல்களில் நாம் தேடுகிற நூலைத் தேடுபொறியில் பதிவிட்டும் பெறலாம். இந்த இணையதளத்திற்குள் செல்வதற்கு நாம் ”உள்நுழைக” பகுதியில் நமது தகவல்களை அளித்து நமக்கென்று ஒரு கணக்கை வைத்துக் கொள்ளலாம்.

மிகப் பயனுள்ள இணையதளம் இவை என இத்தளத்தைக் கூறலாம். ஒவ்வொரு பெரும் பகுதியிலும் ஆயிரக்கணக்கான நூல்கள் பிடிஎஃப் வடிவில் காணக் கிடைக்கின்றன‌.

அதை நாம் நமது கணினியில் அல்லது தொலைபேசியிலோ பதிவிறக்கம் செய்து எப்போது ஓய்வு கிடைக்கிறதோ அப்போது படித்துக் கொள்ளலாம். இது இக்காலத்தின் தேவையாக இருக்கிறது.

இத்தளத்திலுள்ள பெரும்தலைப்புகள் 

ஆசிரியர் தேர்வுகள்

மிகவும் பிரபலமானவை

கல்வி

கலை

வாழ்க்கை வரலாறு

வணிகம் மற்றும் தொழில்

குழந்தைகள் மற்றும் இளைஞர்

சுற்றுச்சூழல்

புனைகதை மற்றும் இலக்கியம்

உடல்நலம் மற்றும் ஆரோக்கியம்

வாழ்க்கை முறை

தனிப்பட்ட வளர்ச்சி

அரசியல் & சட்டங்கள்

மதம்

அறிவியல் மற்றும் ஆராய்ச்சி

தொழில்நுட்பம்

போன்ற தலைப்பின் கீழ், பல மில்லியன் புத்தகங்கள் இங்குள்ளன.

அவை, நமக்கு எதாவது ஒரு சமயத்தில் தேவைப்படும் நூலாகவும் இருக்கலாம்.

இது போன்ற அறிவுக்களஞ்சியங்கள் பணச்செலவின்றி உதவுமானால் நமது அறிவினை மிகப்பெரும் அளவிற்கு உயர்த்திக் கொள்ளலாம்.

இந்தத் தளம் குறித்து, விளக்கத்தினை அவர்கள் மொழியில் நாம் பெறும் போது, ”PDF டிரைவ் என்பது ஒரு இலவச தேடுபொறி, இது உங்கள் சாதனங்களில் மில்லியன் கணக்கான PDF கோப்புகளைத் தேட, முன்னோட்டமிட மற்றும் பதிவிறக்க அனுமதிக்கிறது.

எங்கள் தரவுத்தளத்தில் PDF கோப்புகளைச் சேர்க்க எங்கள் வலைவலங்கள் தொடர்ந்து உலகளாவிய வலையை ஸ்கேன் செய்கின்றன.

PDF கோப்புகள் வலையிலிருந்து திரும்பப் பெறப்பட்டால், அவை உடனடியாக PDF இயக்கக தேடல் முடிவுகளிலிருந்து திரும்பப் பெறப்படுகின்றன.

இந்த வழியில், எங்கள் PDF டிரைவ் நூலகம் புதுப்பித்த நிலையில் உள்ளது, அதே நேரத்தில் தொடர்ந்து வளர்ந்து, தேட ஒரு மகத்தான தரவுத்தளத்தை உங்களுக்கு வழங்குகிறது.

பாரம்பரிய தேடுபொறிகளுக்கு கூடுதலாக, PDF இயக்ககத்தில் இந்தக் கூடுதல் அம்சங்கள் உள்ளன:

முன்னோட்டங்கள் எல்லா கோப்புகளிலும் கவர் புகைப்படங்கள் உள்ளன, இது நேரத்தை மிச்சப்படுத்த உதவுகிறது.

மேம்பட்ட வடிகட்டுதல் PDF கோப்புகளை அவற்றின் பக்க எண், வெளியீட்டு தேதி, கோப்பு அளவு மற்றும் / அல்லது புகழ் மூலம் வடிகட்டி வரிசைப்படுத்தலாம்.

வேகமாக PDF கோப்புகளைத் தேட மில்லி விநாடிகள் மட்டுமே ஆகும்.

புதுப்பித்த நிலையில் உள்ளது PDF இயக்ககத்தின் காப்பகம் தொடர்ந்து மற்றும் திறமையாக புதுப்பிக்கப்படும் போது தொடர்ந்து வளர்ந்து வருகிறது.

ஒத்திசைக்கப்பட்டது எந்தவொரு கோப்பின் அதே PDF பதிப்பையும் உங்கள் கணினி அல்லது இணைய இணைப்பு கொண்ட மொபைல் சாதனங்களிலிருந்து அணுகலாம்.

உங்கள் ஆர்வங்கள் மற்றும் சமீபத்திய தேடல்களின் அடிப்படையில் PDF டிரைவ் பரிந்துரைகளை வழங்குகிறது.” என்பதாக அறியலாம்.

கணினி மயமான காலத்தின் கொடையாக, pdfdrive.com நமது தேவைகளை மிக எளிதாகப் பூர்த்தி செய்கிறது.

(இணையம் அறிவோமா?  தொடரும்)

பாரதிசந்திரன்

நன்றி இனிது இணைய இதழ் 

 

தமிழ்ச்சரம் – இணையதளத் திரட்டி

பல வண்ண மலர்களைத் தொடுத்துக் கட்டும் மாலையைச் சரம் என்று கூறுவர். கண்களுக்கு விருந்தையும், நுகர்வதற்குப் பலவித மனத்தையும் தருவது ’சரம்’ ஆகும்.

மலரைச் சுற்றும் வண்டுகளும் தேனீக்களும் ரீங்காரமிடும். அது காதுகளுக்கு ஓசையோடு இனிமை தரும். மலர் ஸ்பரிசத்தில் சுகமானது. ஆக, நம் புலன்களில் நான்கினுக்கும் சரம் தீனி போடுகிறது.

தமிழ்மொழி இணையதளங்கள், இன்று தமிழ்மொழியை வளர்க்கும் காரணிகளில் ஒன்றாகும். அவை காலத்தின் அதீத வளர்ச்சியால் விளைந்தவை.

அத்தகு இணையதளங்களில் நாள்தோறும் நாள்தோறும் கணக்கிலடங்கா படைப்புகள் எழுதப்பட்டும், பகிரப்பட்டும் பேசப்படுகின்றன. அவற்றைத் தேடித் தேடிப் படிப்பது என்பது இயலாத காரியம். வானத்து நட்சத்திரங்களைத் தேடிப்பிடித்து ரசிப்பது போன்றது அதுவாகும்.

தனக்குத் தெரிந்த இணையதளப் படைப்புகளோடு வாசகன் நின்றுவிட்டால், கிணற்றுத் தவளை ஆகிவிடுகிறான் அவன். வான் நோக்கிப் பறந்து பால்வீதி முழுவதும் காணலாகும் அற்புதங்களை ரசிக்க வேண்டும்; உணர வேண்டும்; அறிய வேண்டும். அப்பொழுது தான் வாழ்வு ஓரளவாவது முழுமை பெறும்.

அவ்வகையில், இணையதளங்களைப் பார்க்கும் போதும் இதே நிலைதான். பால்வீதி போன்றவை இணையதளங்கள். அவற்றைத் தேடிப் பிடித்து அனைத்தையும் படிப்பது கடல் மணலை எண்ணுவதற்குச் சமமாகும்.

இதுபோன்ற நிலையில், பல இணையதளங்களில் பகிரப்படும் முக்கியமானவைகளை, ஒரே இடத்தில் திரட்டித் தந்தால் வாசகனுக்கு எப்படி இருக்கும் எனும் நோக்கில், இணையதள வாசிப்பில் இன்னொரு மைல்கல்லாக வந்தது தான் ”திரட்டி” எனும் மென்பொருளாகும்.

இவ்வகை மென்பொருளில் தமிழ் இன்னொரு படிநிலையை அடைந்தது. இவ்வகை திரட்டிகளின் பணி அளப்பரியது மற்றும் சிறப்பானது ஆகும்.

தனக்குத் தேவையான செய்தியை மட்டும் கண்டு, பிறவற்றை படிக்காமல் விட்டால் மட்டுமே ஒரு எல்லையை வாசகன் இக்காலகட்டத்தில் தொட முடியும். காரணம் படைப்புப் பெருக்கம் இன்று காணப்படுகிறது. அவை அனைத்தையும் ஒரு வாசகனால் கண்டு தெளிந்து உணர்ந்து விட முடியாது.

தேவையற்றவைகளைக் காண்பது நேர விரயமும் தன் வளர்ச்சிக்குப் பாதிப்பும் ஆகும். எனவே அதற்கு உதவும் வகையில் இவ்வகைத் திரட்டிகள் பெரும் பங்கினைச் செய்கின்றன.

இணையத்தில் இது போன்ற திரட்டிகள் பல காணப்படுகின்றன. அவற்றில் மிக முக்கியமான இடத்தைப் பெற்ற திரட்டி தான் ”தமிழ்ச்சரம்” எனும் திரட்டி ஆகும்.

ஆரூர் பாஸ்கர் மற்றும் நீச்சல்காரன் ஆகியோரின் பெருமுயற்சியால் இத்திரட்டி செயல்படுகின்றது. இருவரும் தமிழில் மென்பொருள்கள் பலவற்றைக் கண்டுபிடித்துத் தமிழுக்குத் தொண்டு செய்தவர்கள்; செய்து கொண்டிருப்பவர்கள்.

இத்திரட்டியில் பொது, திரைப்படம், அரசியல், ஆன்மீகம், வீட்டுக்குறிப்பு, வணிகம், புத்தகம், தொழில்நுட்பம், நிகழ்வுகள், காணொளி எனும் தலைப்புகளில் தினந்தோறும் பல்வேறு வலைத்தளங்களில் வெளியிடும் படைப்புகளின் சரம் இனம் காட்டப்பெறுகின்றன.

”ஆன்மீகம்’ எனும் பகுதியைச் சொடுக்கினால் ஆன்மீகம் சார்பாக வெளிவந்த பல்வேறு படைப்புகள் காண்பிக்கப்பெறும். அவற்றைச் சொடுக்கினால், அதன் இணையதளம் மற்றொரு பக்கத்தில் திறக்கும். அக்கட்டுரையை அங்கு படிக்கலாம்.

இவ்வாறு தேவையானதை மட்டும் தேர்வு செய்து நாம் படிப்பதற்கு இது மிகப் பெரும் பயனாக இருக்கும். அனைத்து வலைத்தளங்களையும் திறந்து திறந்து தேடிப்பிடித்து பார்க்கும் நேர விரயத்தை இவ்வகைத் திரட்டிகள் தடுக்கின்றன.

வாசகன் சில நேரம், சில இணையதளங்களைப் பார்வையிடாமல் விட்டு விடலாம். அங்கு வெளியிடப்பட்ட படைப்பைத் தவறவிட வாய்ப்பு நிறைய இருக்கின்றது.

ஆனால், இது போன்ற திரட்டிகளில் வாசிக்கப் பழகினால், அனைத்து வலைத்தளங்களையும் சென்று பார்த்து வந்த திருப்தி அனைவருக்கும் ஏற்பட்டுவிடும்.

தேவையற்ற செய்தியாக, படைப்பாக இருந்தால் அதைப் பார்க்காமலும் அந்த இணையதளத்திற்குச் செல்லாமலும் விட்டுவிடலாம். திரட்டியின் முன்பகுதியில், ”தேடுதல்” பகுதியும் உள்ளது.

தேவையான சொல் அல்லது விபரத்தைப் பதிவு செய்து தேடினால், அவ்விவரம் இருக்கும் இணையதளப் பக்கங்களைக் கொண்டு வந்து குவித்து விடும்.
இவ்வாறான உடனுக்குடனான படைப்பு வரலாற்றினை இன்னும் எளிமையாகத் தேட, இன்று, இந்த வாரம், கடந்த வாரம், முன்னணி எனும் தலைப்புகளில் கொடுக்கப்பட்டுள்ளன. அதைச் சொடுக்கினால் அந்த அந்தக் காலத்தில் வெளிவந்த படைப்புகளைத் திரட்டிப் பெறலாம்.

பல்வேறு வலைத்தளங்களை உள்ளீடு செய்ய ”இணைக்க” எனும் பகுதியும் உள்ளது. இதன் மூலம் வலைத்தள நிர்வாகிகள் இப்பகுதியில் அவர்களின் வலைத்தளங்களை உள்ளீடு செய்து கொள்ளலாம்.

தமிழ் மாலைகளில் இந்தப் பல்மலர் திரட்டியான ”தமிழ்ச்சரம்” மணம் வீசும் சரமாகும்.

வலைத்தள மேன்மையின் மற்றுமொரு சாதனையாகத் ”தமிழ்ச்சரம்” எனும் திரட்டியை க்கூறலாம். அத்திரட்டியைக்காண https://tamilcharam.com/faq/faq.html சொடுக்கவும்

(இணையம் அறிவோமா?  தொடரும்)

பாரதிசந்திரன்

நன்றி : https://www.inidhu.com/%e0%ae%a4%e0%ae%ae%e0%ae%bf%e0%ae%b4%e0%af%8d%e0%ae%9a%e0%af%8d%e0%ae%9a%e0%ae%b0%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%87%e0%ae%a3%e0%af%88%e0%ae%af%e0%ae%a4%e0%ae%b3%e0%ae%a4%e0%af%8d-%e0%ae%a4%e0%ae%bf%e0%ae%b0/

கடவுளின் கண்ணில் ரத்தம் தெரிகிறது

”கண்ணில் தெரியும் கடவுள்” நூலைச் சமீபவத்தில் நண்பர் மு.தனஞ்செழியன் கொடுத்துப் படிக்கச் சொன்னார். ஹைக்கூக்களின் கவிதைத் தொகுப்பு அது. கொஞ்ச நேரத்தில் படித்து விடலாம் என்று படிக்க ஆரம்பித்தேன். நூலை வைக்க முடியவில்லை.ஆழமும், அகலமுமான பரப்பைத் தன்னகத்தே கொண்டிருந்தது நூல். சமகாலப் பிரச்சனைகள் மனதை வாட்டியது. மீள முடியாத வேதனையில் என் மனப் போராட்டங்கள் நீண்டு கொண்டிருந்தன. இது போதாதா, என் எழுது கோல்களுக்கு. கண்ணில் தெரிந்த கடவுளைத் தடவித் தடவி வார்த்தைகள் ஆக்கினேன்.
தமிழ்நாடு முற்போக்கு எழுத்தாளர் கலைஞர்கள் சங்க அறம் கிளையின் வெளியீடாக வந்திருக்கும் ஹைக்கூக் கவிதைகளின் தொகுப்பு இது.கொரோனாக் கால நெருக்கடியில் பிறந்த கவிதைகள் இவை. மனதை நெருடுகிற காட்சிகளின் படிமங்கள் இவை. ரத்தம் உறைய வைக்கிற வார்த்தைகளின் வெளிப்பாடுகள் இவை.சீக்கு வந்த கோழிக் குஞ்சுகளின் கண்மூடிய தூக்கம் அல்ல இவை.

 தன் குஞ்சை தூக்க வருகிற கருடனை சிறகு விரித்து குரல் தெறிக்க கத்தி ஓட ஓட விரட்டுகிற தாய்க் கோழியின் பரவசம் இவை.இந்நூலிலுள்ள, கவிதையைப் படித்தால் சுளீர் என்று ஓரிடத்தில் சுடுகிறது.. எங்கிருந்தோ வந்து கண்ணில் விழுந்த தூசி போல் நெருடுகிறது..எவ்விதப் பாதிப்பையும் படிப்பவர் மனதில் ஒரு கவிதை ஏற்படுத்தவில்லை என்றால், அக்கவிதை தோற்றுப் போய் விடுகிறது. உள்ளே புகுந்து வெவ்வேறு தூண்டுதல்களை ஏற்படுத்தி அகலாது நிலைத்து நிற்குமானால் அக்கவிதை ஜெயித்து விடுகிறது. அதுவே உன்னதமான கவிதை ஆகிறது. காலம் கடந்தும் நிலைக்கிறது. அவ்வகையில், இந்நூல் கவிதைகளில் பல, பல்வேறு உரசல்களை மனதிற்குள் உண்டாக்கி உயர்ந்து நிற்கின்றன. ”உலகக் கவிதை வடிவங்களிலேயே ஹைக்கூ'விற்கு யாரையும் மயக்கக் கூடிய வசிய சக்தி இருக்கிறது. யாரையும் படிக்கத் தூண்டும் அதன் சின்னஞ்சிறிய 3 அடி வடிவம், அழகான படிமங்களால், அழகான அர்த்த ரீங்காரங்களை எழுப்பும் அதன் நுட்பமான வெளியீட்டு முறை பிரபஞ்சத்தின் அந்தரங்கங்களைத் திடீரெனத் திரை விலக்கிக் காட்டும்.அதன் தத்துவப் பார்வை, சுண்டக் காய்ச்சிய அதன் இறுகிய மொழி நடை எல்லாவற்றையும் விட அதன் எளிமை, இவையெல்லாம் ஹைக்கூவின் ஈர்ப்புக்குக் காரணம்” என்று ஜப்பானிய ஹைக்கூ, தமிழில் நிகழ்த்தும் தன்மையைத் திருமதி லீலாவதி அழகாகக் கூறுவார்.எழுபத்தைந்து (75) கவிஞர்களின் படைப்புகளைத் தாங்கி இந்நூல் இக்காலகட்டத்தின் காலக் கண்ணாடியாக விளங்குகிறது. நடப்பியலின் எதார்த்தத்தைக் கொஞ்சம் கூட ஈவு இரக்கம் காட்டாமல் அப்படியே வார்த்தைகளில் கொட்டித் தீர்த்து இருக்கிறார்கள்.சமுதாயத்தின் மேல் பயம் இல்லை. வீரமோடு தம்தம் கருத்தினை விளக்கி விளாசித் தள்ளி இருக்கிறார்கள். ஒவ்வொருவரின் கைகளிலும் ஒரு தீப்பந்தம் இருக்கிறது. உலகைக் கூட, அது சுட்டெரித்து விடும் தன்மையது. இன்று நடந்து கொண்டிருக்கும் அரசியலின் இழிநிலையைப் பா.செந்தில் தமது கவிதையில் கூறும்பொழுது,காசு வாங்காமல்வாக்களித்தேன்…விரலில் கறை.என்கிறார். காசு வாங்கிக் கொண்டு ஓட்டு அளிக்கும் முறை, அரசியல்வாதிகளின் நாடகங்கள், ஓட்டு வாங்கியமைக்குப் பிறகு மக்கள் ஏமாற்றப்படல் என இருக்கும் இந்நிலை உண்மையான ஜனநாயகவாதிக்கு ஏமாற்றமே அளிக்கிறது. எனவே, என் கைகளில் மை வைத்தது கறையாக இருக்கிறது என்று கவிஞர் வருத்தப்படுகிறார்.காவல்துறையில் நடக்கும் சில அக்கிரமங்கள், சாதாரண மனிதனை நிலைகுலைய வைக்கிறது. தூத்துக்குடியில் தற்போது நடந்த தந்தை, மகன் கொலை வழக்கு, காவல்துறை மீதான கேள்விக் கணைகளைத் தொடுக்கப் பலருக்குக் காரணமாய் அமைந்தது. அதைக் கவிதையாகத் தருவதற்கு முயற்சி செய்து கூறும்பொழுது,ஆணவ வெறியர்கள்.ரத்த லத்தியில் எழுதவில்லை…காவல்துறை உங்கள் நண்பன்.
எனக் கவிதா பிருந்தா கூறுகிறார்.
தமிழகத்தை உலுக்கிய மாபாதகச் செயல் அல்லவா அது? கவிஞர் எதற்கும் பயமில்லாது தமது கருத்தை தமது கவிதையில் பதிவு செய்துள்ளார். இது, தமிழக வரலாற்றில், கவிதை வரலாற்றில் அழிக்க முடியாத சுவடாகி இருக்கிறது. ஒரு நிகழ்வும், அது பார்வையாளன் உள்ளத்தில் ஏற்படுத்திய வடுவும், ஒரு சேர நிகழ்வையும் ஏற்படுத்திய சலனத்தையும் படமாக்கி தந்திருக்கிறது. இதேபோல் இன்னொரு கவிதையில், காவல்துறையின் மாண்பைக் கவிஞர் மு தனஞ்செழியன் கூறும்பொழுது,காவலரைக் கடித்தகொசுவும்...அடிபட்டே செத்ததுஎன்கின்றார் காவலரைக் கடித்த சிறு உயிரினம் கொசு. அதுகூட கடித்துவிட்டு சும்மா போய் விட முடியாது. கொசு தானே என்று கூட காவலர்கள் விட்டுவிட மாட்டார்கள் என்ற எண்ணத்தைக் கவிஞர் தம் கவிதையில் பதிவு செய்துள்ளார்.மருத்துவமனைகளில் மருத்துவர்கள் பணம் ஒன்றையே கருதுகோளாகக் கொண்டிருக்கிறார்கள். நோயாளிகளிடம் பரிவோடு நடந்து கொள்வதில்லை. மருத்துவரும், மருத்துவ வசதிகளும், பணம் இருப்பவர்களுக்கே எனும் எண்ணம் பொதுவாக இன்று பொதுவெளியில் அனைவராலும் பேசப்படுகின்றன. அதனை, இனிப்பு மருந்து தான்.கசக்க வைக்கிறது…மருந்தின் விலை.      (ந ஜெகதீசன்)மருந்துக் கம்பெனிகளால்சாகா வரம் பெற்றன…நோய்கள்.                    (பூ முருகவேள்)
நடந்து சென்றவர்நடைப்பிணமாய் திரும்பினார்தீவிர சிகிச்சை.             ( பா கெஜலட்சுமி)இன்னும் இதுபோன்ற கவிதைகள் சமதளமற்ற நிலையைத் தோலுரித்துக் காட்டுகின்றன. உயிரை நேசிக்க வேண்டிய மருத்துவமனைகள் பணம் கொழிக்கும் கார்ப்பரேட் கம்பெனிகள் ஆக மாறிக் கொண்டிருக்கிறது என்ற வேதனை கவிஞர்கள் மனதில் ஏற்பட்டிருக்கிறது. அதுவே படைப்பாகவும் வெளிவந்திருக்கிறது.சாதீயத் தீண்டாமை குறித்த ஹைக்கூக் கவிதைகள் அதிகம் காணப் படுகின்றன. அறிவியலில்..சமூகம் எவ்வளவு தான் முன்னேறி இருந்தாலும், ஜாதியின் கொடூர நாக்குகள் இன்னும் விஷத்தைக் கக்கிக் கொண்டு தானிருக்கின்றன.நவீன கவிதைப்புரட்சியில் புதுக்கவிதைகள் பெரும்பங்கு வகிக்கின்றன. அக்கவிதைப் புரட்சியில், அதன் பாடுபொருளான சமூகக் குறைகளும் ஒரு முக்கியக் கருதுகோளை அமைந்திருக்கின்றன என்பதை அறிகிறோம். கவிஞர் மு.தனஞ்செழியனின் ஒரு கவிதை சாதீயத்தீண்டாமையை அப்படியே படம் பிடித்துக் காட்டுகிறன அவ்வாறான ஒரு கவிதை,
 இறந்த சடலங்களிலும்ஜாதி பார்க்கின்றனமனித பிணங்கள்.என்பதாகும். மனிதன் பிணமாக அர்த்தமற்ற வெற்று வாழ்க்கை வாழ்கின்றான் என விரக்தியாய் சாடுகின்றார்.இத்தொகுப்பில், கொரோனாத் தொற்றுநோய் ஊரடங்கின் போது, பாதிக்கப் பட்ட வாழ்வாதாரங்கள் குறித்த அவலங்களை, பொருளாதாரப் பின்னடைவைச் சந்தித்த சிறு, சிறு தொழில்கள் செய்தவர்களின் மன வேதனையை அதிகமாகக் கவிதையாக்கித் தந்துள்ளனர்.பசி, வறுமை, இயலாமை, இழப்பு, சமூக அவலங்கள், அரசியல் பித்தலாட்டம், மருத்துவமனை அநீதிகள், அழகியல் எனக் காட்சிகள் விரிய கருத்தாக்க வெளிப்பாடுகள் கவிஞர்களின் கைகளில் வெளிப்பட்டுள்ளன.கவிதைத் தொகுப்பில், மிகத் தரமான கவிதைகளை மட்டுமே தேர்வு செய்து வெளியிட்டு இருக்கின்றனர். மு.தனஞ்செழியன் எனும் கவிஞர் 15 கவிதைகளை எழுதியுள்ளார். சிறந்த பொருளாளுமை மிக்க கவிதைகளாக அவைகள் விளங்குகின்றன. குறிப்பாக,கட்டில் கால்கள்இழுத்துப் போயின வங்கிக்கு…முதியோர் உதவித் தொகைக்காக.
என்னும் கவிதையைக் கூறலாம்.இன்னும் வாகன வசதியும், மருத்துவ வசதியும், குடிநீர் வசதியும், கல்வி வசதியும் இல்லாத கிராமங்கள் இந்தியாவில் எத்தனை? எத்தனை?பசியால் உயிரிழந்த தாய், அதுகூடத் தெரியாமல் பிஞ்சுக் குழந்தை தாயிடம் விளையாடிக் கொண்டு இருந்த காட்சிகளைத் தினசரியில் பார்த்த பொழுது, இரத்தக்கண்ணீர் வடித்தார்கள் மக்கள். இந்தச் சோகமான காட்சியை, அசையாத அம்மாவின் இமைகளைவிளையாட்டாய் மூடின.பிஞ்சு விரல்கள்.என்கிறார் கவிஞர் மு தனஞ்செழியன். அரசியல் இன்று எவ்வளவு மலிந்து செய்யப்படுகிறது கட்சிகளால் என்பதைக் கண்டு வெறுக்கும் கவிதைகள் காணப்படுகின்றன. அதேபோல, கவிஞர் மு தனஞ்செழியன் கூறும் பொழுது,பொதுக்கூட்டம் முடிவதற்கு உள்ளேயேமுடிந்து போய்விட்டதுபிரியாணிஎன்கின்றார். பிரியாணியைக் காட்டிக் கூட்டம் கூட்டும் அரசியல்வாதிகளின் தன்மை, பிரியாணிக்காக அலையும் மக்கள். யாரைத் திருத்துவது? கவிஞரின் கோபம் கவிதையில் வெளிப்படுகிறது.போர்க்களக் காட்சியைப் பாடுவதைச் சங்க இலக்கியங்களில் பெரும்பான்மையாகப் ”புறத்திணைப் பாடல்கள்” எனும் வகையில் அதிகம் காண்கின்றோம். சிற்றிலக்கியங்களில் பரணி பாடுதல் எனும் வகையில் நிறைய இலக்கியங்கள் பாடியுள்ளமையை அறிகிறோம்தற்காலத்தில் வாழ்க்கை எனும் போர்க்களத்தில் நடக்கும் பல்வேறு விதமான சமூகப் போர்களைப் பதிவு செய்வது போல இந்நூல் காணப்படுகிறது.அழகியல் கவிதைகள் குறைவாகவும், சமூகப் பிரச்சனைகள் பெரும் பான்மையாகவும் கவிஞர்களின் படைப்பில் வெளிப்பட்டுள்ளன.குறிப்பாய், கவிதைகள் காலத்தின் தெறிப்புகள். கண்ணில் தெரியும் கடவுள் பசித்த பொழுது உணவு தந்தவன் என்றாலும், இங்கு சமூகத்தில் நடப்பவை கண்டு, கடவுள் நிசமாகவே இரத்தக் கண்ணீர் வடிப்பார்.- பாரதிசந்திரன்
நன்றி : கீற்று இணைய இதழ்

செல்ஃபிபுள்ள” கவிதைநூல் விமர்சனம்என்னுள்ளும் எப்போதாவது - மிருகங்கள்

என்னுள்ளும் எப்போதாவது - மிருகங்கள்  (செல்ஃபிபுள்ள” கவிதைநூல் விமர்சனம்)

              “மூளைக்குள் விஷம் வைத்து

              முகத்தில் அதை மறைத்து வைத்து

              எப்போதும் என்னைச் சுற்றி - மிருகங்கள்

              இனம் கண்டு எழுந்து கொள்ளும்

              என்னுள்ளும் எப்போதாவது - மிருகங்கள்

              நீதி வேண்டும் - என்னுள்

              நிரந்தரமாய் மிருகம் வேண்டும்”

ஒரு கவிஞனைச் சமூகம் சில நேரங்களில் மிருகமாக்குகிறது. மனிதனாக வாழவிடாது, ஆதிகால காட்டுமிராண்டித்தனத்தை உசிப்பேற்றி விடுகிறது. அந்த அவதாரம், பிறரைப் பயமுறுத்துகிறது. அவ்வாறு இருக்க, கவிஞனாகிய நான் விரும்பவில்லை. ஆனால் சமூகம் மாற வேண்டுமானால் கவிஞனாகிய நான் மிருகமாக ஆக வேண்டும்.

கவிஞர் க.வீரமணியின் “செல்ஃபிபுள்ள” கவிதைகள், படைப்பின் தன்மையில் அனுபவத்தை வெளிப்படுத்தும் பதிவுகளாகும். படைப்பு எவ்விதம் உருவாகிறது என்பதைக் கவிஞர்களின் வாழ்க்கை நிகழ்வுகளே தீர்மானிக்கின்றன.

 

படைப்பில் “முழுமை” இரு வகைகளில் சாத்தியமாகிறது. ஒன்று அனுபவத்தை கூறுகளாகக் கண்டு, அக்கூறுகளில் ஒன்றில் சாராம்சத்தை, முழுமையை, குறிப்பால் உணர்த்துவதாக மாற்றுவது. இதையே கவிதைகள். காவியங்கள் நக்கலாகச் செய்கின்றன.

சிறுகதைகளில் தளமும் இதுவே. இன்னொன்று, அனுபவங்கள் அனைத்தையும் தொகுத்து வகைப்படுத்தி முழுமையை உண்டு பண்ண முயல்வது. இரண்டாம் வகைச் செயல்பாடுகள் தான் நாவலுக்கு உரியது என்று ருஷ்ய பேரிலக்கியங்கள் நிறுவுகின்றன என்பார் எழுத்தாளர் ஜெயமோகன்.

 

அனுபவம் அதிகமாக அதிகமாக பக்குவமாகிப் படித்த வாழ்க்கைப் போக்கை ஏதோவொரு வகையில், பிறரிடம் பகிர்ந்துக் கொள்ள எத்தனிப்பது உலக இயல்பு. அதுவே, மாபெரும் இலக்கியப் பதிவுகளாக இதுகாறும் கண்டிருக்கின்றோம். ஆதிகால இலக்கியம் முதல் இன்று வரை இதுவே நிகழ்கின்றது. உலகின் அனைத்து நிகழ்வுகளும், ஒவ்வொரு கால கட்டத்திலும் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு பாடத்தைக் கற்றுத் தந்திருக்கின்றன.

இன்றைய சமூகம், கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்காத, சகிக்க முடியாத அனுபவங்களைத் தருகின்றவைகளாகவே கூடுமானவரை மாறிப் போய் இருக்கிறன. லஞ்சம், வாவண்யம், குடி, பொய், பித்தலாட்டம், களவு, கற்பழிப்பு, சாதிய ஏற்றதாழ்வு, மதக்காழ்ப்பு இவற்றைக் கண்டு முகச் சுழிப்போடு இதோடு பயணம் செய்கிறவர்களாக அதிகப் பேர் இருக்கின்றனர்.

 

அவ்வகையில், தம் வாழ்வில் அடைந்த சமூகச் சிக்கல்களை மனக் குமுறலாக வெளிப்படுத்தியுள்ளார் கவிஞர். க.வீரமணி அவர்கள். அதற்கான வடிவமாக அவர் கவிதையை எடுத்துக் கொண்டுள்ளார். அதுவும் நக்கல் நிறைந்த கவிதைகளாக…

‘செல்ஃபிபுள்ள’ எனும் கவிதைத் தொகுப்பு தற்பொழுது அவரின் முதல் கவிதை நூலாக வெளி வந்திருக்கிறது. சமூகச் சாடல்கள் காரசாரமாகப் பரிமாறப் பெற்றுள்ளன. கொஞ்சம் கூடப் பாராபட்சம் இல்லாமல் தவறுகளை இனம் காட்டி, வெறுப்புக்களையும், கடும் கோபத்தினையும் பதிவு செய்துள்ளார்.

மிகக் குறைந்த அளவில், மனம் சார்ந்த உள்வெளி வெளிப்பாடுகளையும், காதல் உணர்வுகளையும் கூறும் ஆசிரியர், பெரும்பான்மையாக, மக்களின் இயலாமை, கொடுமைகள், மனச்சோர்வு, திண்டாட்டம், வயிற்றெரிச்சல், பிரச்சனைகள் இதனை அப்படியே அனல் தெறிக்கும் வார்த்தைகளால் வெளிப்படுத்தித் தன்னைத் தானே சாந்தப்படுத்திக் கொண்டுள்ளார்.

இராணுவ வீரர்கள் மனம் நேர்மைக்குப் பழக்கப்படடிருக்கும். அவர்களின் சிந்தனைகள் நாட்டின் பாரம்பரியத்தையும், கலாச்சாரத்தையும், சுயமரியாதையையும், நாட்டு நலனையும் காக்கக் கூடியதாகவே அமைந்திருக்கும். ஆனால், இன்றிருக்கும் நடைமுறைச் சீரழிவுகள் அவர்களின் மனதைப் பெரிதும் பாதிக்கின்றன.

 

நாம் சந்திக்கும் ஓய்வு பெற்ற இராணுவ வீரர்கள் மக்களோடு ஒத்துப் போவதில் சிரமப்படுகின்றனர் என்பதைக் கண்கூடாகக் காண்கின்றோம். இதற்கான காரணம் அவர்கள் எதிர்பாக்கும் உலகம் மிக நேர்மையானதும், உண்மையானதும் ஆகும். கவிஞர் க.வீரமணி அவர்களும் முன்னாள் இராணுவ வீரர் என்பதால், இச்சமூகச் சீர்கேடுகள் அவரது உள்ளத்தை எவ்வளவு பாதித்திருக்கின்றன என்பதை அவர்தம் கவிதைகள் மூலமாகவே அறிய முடிகின்றது. ‘தன்னிறைவு’ எனும் கவிதையில், தேசம் எவ்வாறு பிரித்து வைக்கப்பட்டுள்ளது என்பதை,

              “அரசியல் வாதிகளுக்கு - ஊழல்

              அரசு அதிகாரிகளுக்கு - லஞ்சம்

              ரவுடிகளுக்கு - கொலை

              ஆண்களுக்கு - கற்பழிப்பு

              பெண்களுக்கு-  பேதைமை

              பிரித்து வைத்திருக்கின்றோம் - இப்படி

              தவறுகளை - தனித்தனியே

              தவறுகளில் – தன்னிறைவு - என்தேசம்”

என்கின்றார். காவல் நிலையமும், சிறைச்சாலையும் எவ்வாறு இருக்கும் என்பதை நம் மனம் ஆண்டாண்டு காலமாய் கற்பனை செய்து வைத்திருக்கிறது. நீதியைக் காக்கும் தூய்மையான இடம் காவல் நிலையமாகவும், தவறு செய்தவர்கள் தண்டனை அனுபவிக்கும் இடம் சிறைச்சாலையாகவும் இருக்க வேண்டும். ஆனால் இன்றோ,

              “கைதிகளுக்கு

              நாள் தவறாமல்

              யோகா. மூச்சுப் பயிற்சி,

              எழுத்து, ஓவியம், கவினை, மேல்படிப்பு….

              காவலர் முகாமில் - எப்போதும்

              கோழிக்கறி - விஸ்கி

              நீலப்படம் - பீடி - சிகரெட்

              சீட்டுக்கட்டு - பெண்சிட்டு”

என இவ்வாறு இருக்கின்றன என்பதை மனம் நொந்துபோய் பதிவு செய்திருக்கின்றார்.

‘தமிழன் என்று சொல்லுவோம்’ எனும் தலைப்பிலான கவிதை நமது இருப்பை அப்படியே படம் பிடித்துக் காட்டுவதாக அமைந்துள்ளது. கேவலமான வாழ்க்கைச் சூழலில் நம் வாழ்ந்து கொண்டு, அதைப் பெருமையாகப் பிதற்றிக் கொண்டு வாழ்வதைச் சாடுகின்றார். இதுவல்ல வாழ்க்கை இது நரகவாழ்க்கை என விளக்குவதாக இக்கவிதை அமைந்துள்ளது.

 

தமிழினம் எத்தகைய மாட்சிமைகளைக் கொண்டது. ஆனால் இன்று கீழ்மையான வாழ்க்கை முறைகளால் பெருமைகள் இழந்து நிற்கின்றன என்பதாக அவரது குரல் இருக்கின்றது. இதே போல், விவசாயின் நிலை கண்டு இரத்தக் கண்ணீர் வடிக்கும் கவிதையாக ‘செல்ஃபிபுள்ள’ கவிதை இருக்கிறது.

‘அதிதி தேவோ பவ’ கவிதை, சுற்றுப்புறச் சூழலில். இந்தியா எவ்வளவு மோசமான நிலையை அமைந்துள்ளது என்பதை விளக்குகிறது. இதனால் அன்னியச் செலவாணி குறையும் என்பதோடு. எதிர்காலச் சமூகம். தம் வாழ்வாதாரத்தை இழந்து வாழ்க்கைச் சிக்கலில் கிடந்து சாகும் என்பதை நக்கலாகக் கூறுகிற பொழுது,

              “சுற்றுலா வாசிகளே

              இந்தியா உங்களை

              இனிதே வரவேற்கிறது

              ஆனால்.

              மூக்கைப் பிடித்துக் கொண்டு வரவும்”

என்கின்றார். நாட்டின் மேன்மை வளமாக வேண்டும் என்றால், சுற்றுப்புற சூழலில் மிகுந்த கவனத்தை மக்கள் காட்ட வேண்டும் என்பது இவரது அறிவுரையாக உள்ளது.

ஆண், பெண் இருவரும் இன்று வேலைக்குச் செல்வது வாழ்வாதாரத்தை மேம்படுத்த முக்கியமாகிறது. அவ்வாறு நகரில் வேலைக்குச் செல்லும் பெண்களின் நிலையை ‘மல்லிகைப் பூ’ கவிதை குறும் படமாக்கிக் காட்டுகிறது. அவளுக்கு சமூகம் தரும் இன்னல்களைப் பட்டியல் போடுகிறது.

 

ஓவ்வொரு நாளையும் கடத்துவதற்கு அவள் படும்பாடு, அவளுக்கு நேரும் இன்னல்கள் அதனால் அவள் அடையும் வேதனை இவை மாற வேண்டும் எனப் பதிவு செய்கின்றார். இக்கவிதையைப் போல் “ஆபிஸ் கோயிங்” கவிதையும் இத்தகையதே.

“சுபஸ்ரீ - பேனர் எனும் கவிதை அரசியல்வாதிகளினால் இறந்த சுபஸ்ரீயின் இறப்பைப் பற்றியது. சாலையில் பேனர் வைக்கும் கலாச்சாரம் தேவையற்றது. மக்களின் வரிப்பணத்தில். அரசுகள், அரசியல்வாதிகள் செய்யும் பல்வேறு ஊதாரித் தனமான செலவுகளும், அதனால் விளையும் பாதிப்புக்களையும் இனம் காட்டி, தம் நெருடல்களை மனக் குமுறலாக விளக்குகிறார்.

தமிழ் உணர்வும். தமிழின உணர்வும் அவரது பல கவிதைகளில் வெளிப்பட்டுள்ளன. தமிழன் தலை நிமிர்ந்து நிற்க வேண்டும் என்பதைப் பதைபதைப்புடன் கவியாக்குவதைக் காண முடிகின்றது.

“கொள்ளி வாய்க்கால்” கவிதையில் இதனையுணரலாம். எவ்வளவு தான் தீமைகள் தமிழனுக்கு வந்தாலும், காக்க வேண்டிய கடவுள்கள் ஏன் வரவில்லை? எனப் படிப்பவரிடம் கேள்வி கேட்கின்றார். மொழியினால் கடவுளைப் பிரித்தலையும் சூழ்ச்சியையும் நக்கல் செய்கின்றார்.

தனிமனிதக் காதலுணர்வுக் கவிதைகளும் கவிஞரின் அற்புதமான காதல் மொழியை வெளிப்படுத்துகின்றன. பெண்களுக்கான கவிஞரின் இடம் அலாதியான இடத்தைப் பிடித்துள்ளது. பெண்களுக்கு மிகச் சரியான மரியாதையைத் தரும் மனதின் வெளிப்பாடுகள் காதல் கவிதைகளாக எழுதப் பெற்றுள்ளன.

எதார்த்த நடை, அழகியல் வெளிப்பாடு, கூட்டி குறைத்துக் கூறாத வார்த்தைகள் இவை இந்நூலின் தரமாகும். ‘எடை குறைப்பு’, ‘கமர்சியல் பிரேக்’ கவிதைகளில் கவிஞரின் சமூக விமர்சனம் மேலோங்கி நிற்கின்றது. நளினமாகப் பிறரின் போக்கைச் சாடும் தன்மையும் விளங்குகிறது.

 

பொதுவாக, கவிதைக்குள் கவிநயம் மிக்க வார்த்தைகள் குறைவு. உணர்வு மிக்க வார்த்தைகள் மிகமிக அதிகம். கவிதை வடிவத்தில், இன்னும் புனைவியலைத் தொட முயற்சிக்கலாமென்றாலும், வெளிப்பாட்டுத்திறன் கூற விழைந்த பொருளைச் சிறப்பாகவே கூறிச் செல்கின்றன. சமூகக் கவிதைகள் காலத்தின் பதிவுகளாக வரலாற்றில் பதிவாகியிருக்கின்றன என்பதே இந்நூலின் மிகப் பெரும் சாதனையாக அமைந்திருக்கிறது.

- பாரதிசந்திரன்

  நன்றி : கீற்று இணைய இதழ்

மனஸ்தாபம் – பாரதிசந்திரன் கவிதை

 

மனஸ்தாபம் – கவிதை

சதாகாலமும் நிந்திப்பதிலேயே உன் ஆட்டம்

எதிலிருந்தும் தொடங்குகிறன.

புள்ளப்பூச்சியின் புடுங்கலை ஒத்த

நச்சரிப்பில் அடி நாளங்கள் கூசுகின்றன.

எரிமலையின் வெடிப்பை

வார்த்தைகளாக்கி வதம் செய்கின்றாய் சுகமாய்.

 

சாகாவரம் பெற்ற மலைகளை மடுவாக்குகின்றாய்.

அற்பப் பதரென ஊற்றுப் பெருவெள்ளத்தை உதறித் தள்ளுகிறாய்.

 

அலமார்ந்து சுருங்கி விடுகின்றேன் ஆமையாய்.

நீ- என்னுடன் போராடாதே…

உழுவை மீனாய்

வழுவிச் செல்ல முடியா கழுதை நான்.

 

எனக்குள்ளேயே இருந்து எனையே அழிக்கும்

ஆட்டத்தை

எனக்குள்ளிருக்கும் என் மனமே

எப்போது விடுவதாக உத்தேசம்?

 நன்றி :  இனிது மின்னிதழ்

மூளைத் தொழில்- பாரதிசந்திரன் கவிதை

 

மூளைத் தொழில்

கூறெனப் பாய்ந்து

வானத்தில் ஏறும் வல்லூறுகளின் பார்வையில்

பூமி சிறிதானது.

 

பெய்த சிறுநீர்,  பகீரதன்

வரவழைத்த புனித நதியெனப்

பிரவாகமெடுக்கின்றது.

 

பிடரி சிலிர்த்த குதிரைகள்

கோவேறு கழுதையாய் மாறி

தொண்டை கணைத்துப் பேப்பர் தேடி ஓய்ந்தன‌.

கம்பெடுத்தவன் தண்டல்காரன்.

 

திசையெங்கும் அவள் அரிதாரம்.

கற்றவை மறந்து தேடி அலைகிறாள்

சிவப்புத் தாமரை சரஸ்வதி.

படிச்சிப் படிச்சி நீர்த்தாள்,

சிவப்புப்புழுக்கள் உண்டு நெளியும்

மூளைக்காரனிடம்.

 

கடலுக்குள் நிசப்தமென

அறிவுலகம் துகில் கொள்கிறது.

நன்றி : இனிது மின்னிதழ்

ஒரு கவிதையும், அதற்கான (சர்ரியலிச) வார்த்தைகளும் - பாரதிசந்திரன்

ஒரு கவிதையும், அதற்கான (சர்ரியலிச) வார்த்தைகளும்

கவிஞர் வீரமணி அவர்களின் ஓர் அருமையான கவிதையை முதலில் நம்மை படிக்கச் சொல்லுகிறார் இக்கட்டுரை ஆசிரியர். அதன்பின் ஒரு கவிதை படிக்கும் போது எத்தகைய தடுமாற்றம் நம்மை ஆட்கொள்கிறது என விளக்குகிறார். இதனை வாசித்தபின் நீங்கள் கவிதையை ரசிக்கும் முறையே மாறிவிடும்.

‌

கண்ணற்றவன்

பார்த்துப் புளித்த பிரபஞ்சம்
யாராரோ மென்று துப்பிய – வார்த்தைகள்
எனதென்று புதிதாய் எழுத எதுவுமில்லை என்பதால்

நான்
வீடற்றவன் ஜன்னல் வழி
கண்ணற்றவன் – கவிதைகளைத் திருடி
முகமற்றவனிடம தந்தேன்…

அவன் வாசிக்காமலேயே
சிலாகிக்கிறான்…

பின் – பூவற்ற
மாலையில்
காற்றைக் கட்டி அணிவிக்கிறான்

சுமக்க முடியாமல் தள்ளாடுகையில்
கையற்றவன்
தாங்கிக் கொள்கிறான்

உடல் அற்ற ஒருவன்
திடீரென்று நெஞ்சைப் பிளந்து
வார்த்தைகளை
திணித்து
மூடுகிறான்

தொண்டைக்குழியில் வார்த்தைகள்
உயிரை அடைத்து நிற்கிறது…

யாரோ என் வீட்டு ஜன்னலை உடைத்து
கதவின் வழியே போயிருக்கிறார்கள்…

வீடு முழுதும் தேடியும்
மூக்குக் கண்ணாடி கிடைக்கவில்லை

பெரும் குடிகாரனின் அதிகாலை வியாதிபோல்
என் விரல்கள் நடுங்குகின்றன…

நான் எழுதத்
தொடங்குகிறேன்
என் கவிதையை
இதுவரை யாரும் கேட்காத வார்த்தைகளுடன்…

– கவிஞர் வீரமணி

 

கவிதையும் கவிஞரும் எப்பொழுதும் சும்மா இருப்பதில்லை….

வருவதை லபக்கென்று பிடித்தும் அதை லாபகமாய் கடை விரித்தும் விடுகின்றனர் அவர்கள்.

குழந்தை பிறந்தால் கண் காது மூக்கு நிறம் என ஒரு கூட்டம் விமர்சிக்க வரும் தானே?

கவிதை பிறந்தாயிற்று. பொத்தி வைக்க முடியுமா?

பூ மலர்ந்தால் தேனீக்களுக்குச் சொல்லி விடவா வேண்டும்?

ரசிப்போம்; ருசிப்போம்; கொண்டாட்டம்தான் தேனீக்களுக்கு.

கவிதை பிறப்பும் மலர்வும் தனக்கானதா? இல்லை பிறருக்கானதா? என்பதைப் போல் பெரிய தத்துவம் இது…..

 

தன் நேரங்களைப் பிய்த்துக் கொண்டு போகும் உயிரிகளிடம் இருந்து நேரத்தைக் காக்கப் போராட வேண்டியிருக்கிறது . கிடைத்த நேரங்களில் அந்தப் போராட்டத்தை நினைத்துப் பாதி நேரம் போய்விடுகிறது. அப்படி இப்படி நெளிந்து கவிதை குழிக்குள் தேடினால்…..

நெடுந்தொலைவு செல்ல வேண்டுமா? இல்லை கிளைகள் பிரிந்து பிரிந்து ஓரிடத்தில் நின்று விடுமா ? இல்லை பாறைகள் திடீரென்று விழுந்து வழி மறைக்குமா?

கவிதை படிக்கும் முன் ஒரு எதிர்பார்ப்பு இருக்கிறதே!

அது சொல்ல முடியாத‌து.

கவிதை படிக்கும்போது, படிப்பவரை, தலைப்பு எங்கோ ஒரு பாதையை நோக்கி இழுத்துச் செல்லும்.

முதல்வரி, இரண்டாம் வரி, எனத் தொடர்கையில் உள்வெளி திறக்கிறது. வானம் வந்து கைகட்டிக் கிடக்கிறது. வார்த்தைகளும் வார்த்தைகளுக்கு இடையில் உள்ள சொல்லப்படாத பொருள்களும் முண்டியடித்துக் கொண்டு முன்னிற்கும்.

 

வார்த்தைகள் கவிஞரின் வார்த்தைகள் அல்ல. படிக்கும்பொழுது வார்த்தைகள் என் பொருள்களாலே நிறைந்து வழிகின்றன…. புரிதல் வார்த்தைகளைத் தன்வசம் இழுத்துச் செல்லுகிறது.

எனக்குள் சொல்லித் தரப்பட்ட வார்த்தைகள் அதன் நளினத்தை விட்டுக் கொடுக்காமலேயேதான், தன்னை அடையாளப்படுத்துகின்றன.

எங்கோ எதிலோ உணரப்பட்டவை என் உணர்தல்களோடே காட்சிப்படுகின்றன.

இப்பொழுது நான், கவிதைக்குள் என் வார்த்தைகள் சொல்லித் தருவதை உணர்வதா? வார்த்தைகளின் கைகோர்ப்பைக் கொண்டு கவிஞன் என்ன கூற நினைத்தான் எனக் கொள்வதா? தடுமாற்றம் தான்.

ஒவ்வொரு கவிதை படிக்கும் பொழுதும், இந்தத் தடுமாற்றம் இயல்பாய் ஏற்பட்டு விடுகிறது. என்னை அறவே தூக்கி எறிந்துவிட்டு எனக்குப் பதில் கவிஞரை உட்காரவைத்து அவர் வாயினால் அவ்வார்த்தைகளின் பொருளைக் கேட்பதானால் ரொம்ப கஷ்டம் தான்.

கவிதையைப் படிப்பதற்கு ஏன் ஒவ்வொரு முறையும் கஷ்டப்பட வேண்டும்? நானா? நீயா? எனக் கவிஞனிடம் ஏன் மல்லுக்கு நிற்க வேண்டும்?

அவன் ஏன் நாம் படிக்கும்பொழுது மூக்கை நுழைக்க வேண்டும்? எழுதியவனுக்கு எழுதியதோடு வேலை முடிந்துவிட்டது. பிறகு ஏன் ஒவ்வொரு முறையும் ஒவ்வொருவருக்கு முன்பும் தலை வணங்கி மீண்டும் பொருள் சொல்லத் தொடங்குகிறான்?… கவிஞன் தவிர்த்த வார்த்தைகளோடு பயணம் தொடர்ந்தது; தொடர்கிறது…

 

கவிதைக்குள் உள்ள வார்த்தைகள் பிரபஞ்சத்தில் சிலருக்குச் சொந்தமானதாகவும் இருக்கின்றன. அவர்கள் அந்த வார்த்தைகளுக்கு உரியவர்கள் தான் என உலகம் இலகுவாய் சொல்லி விடுகிறது. அம்மாதிரி வார்த்தைகள் வந்தால் நெருடுகிறது . ஒன்று, இதில் எதைப் போய்ப் பார்ப்பது….

சொல்லாமல் போன வார்த்தைகள் பெரும் அலங்காரங்களுடன் வரவில்லை என்றாலும் நெளிந்து நின்றன‌ கொஞ்சம் பிசுபிசுப்புடன்,…

அப்படியும் புரிந்து நகர்ந்தால்….

உலக மொழிகளுக்குத் தக வார்த்தைகள் சில இடங்களில் வளர்ந்து நிற்கின்றன. அந்த வார்த்தைகளின் மூலக்கூறுகள் எவை என்றே தெரியாமல் அதனை உணர்தல் முடியாது.

எப்பப் போறது அந்த இடத்துக்கு? புரியத் தாமதமாகும் வார்த்தைகளோடு வளரக் கற்றுக் கொண்டே ஆக வேண்டும்.

கவிதையைப் படித்து முடிப்பதற்குள் எத்தனை முறை சலிப்பு வீட்டிற்குள் தான்… சுயம் இருக்கிறதே…. அப்பப்பா…
கவிதையின் முடிப்பு எப்பொழுதும் இப்படியே தான் முடிய வேண்டுமா எனில், சில பொழுதுகளில் மாறும். அப்பொழுது மட்டுமல்ல; கவிதை எப்பொழுதும் இனிது…

பாரதிசந்திரன்

நன்றி:https://www.inidhu.com/%e0%ae%92%e0%ae%b0%e0%af%81-%e0%ae%95%e0%ae%b5%e0%ae%bf%e0%ae%a4%e0%af%88%e0%ae%af%e0%af%81%e0%ae%ae%e0%af%8d-%e0%ae%85%e0%ae%a4%e0%ae%b1%e0%af%8d%e0%ae%95%e0%ae%be%e0%ae%a9-%e0%ae%9a%e0%ae%b0/#more-20723

 

சோலா மலையாளத் திரைப்படம் – நவீனத்துவப் பார்வை

சோலா மலையாளத் திரைப்படம்பற்றிய நவீனத்துவப் பார்வையை உணருங்கள்.

 

நீங்கள் ஒரு இடத்தில் ஒன்றைக் காண்கிறீர்கள்!

அதை ஒன்றாகக் காண்பீர்களா?

பலவாகக் காண்பீர்களா?

நல்ல இலக்கியம் எது? எனக் கேட்டீர்கள்.

நான் ஒன்றைக் காட்டுகின்றேன்.

எதற்காக அதை இலக்கியம் என்று நான் கருதினேனோ, அதையே நீங்கள் கருதுதுவீர்களா?

நீர்தானே அது? வெவ்வேறு வடிவமும் நிறமும் பெயரும் ஏன் அதற்காகக் கொடுத்தீர்கள்?

இதுபோலக் கேள்விகள் நீண்டு கொண்டே போகலாம் ”சோலா” போன்ற அதீதத் தரமான படங்களைப் பார்த்தால்.

பார்க்கும்போது….

ரொம்பக் கால தாமதமாகவே இப்படத்தை நான் காண நேர்ந்தது. பார்த்த நாள் முதல் உருட்டி எடுக்கிறது மனது.

பெரிதாகச் சொல்லிவிட வேண்டும் என்ற கனத்த யோசனைகளுக்கு மத்தியில், பெரிதாய் எதுவும் சொல்லிவிட இயலாது என்றே தோன்றுகிறது.

காற்றின் ஸ்பரிசம் உணர முடியுமே தவிர அதை மிகுதியாகப் பெரிதாக விளக்கிட முடியாது.

சோலா மலையாளத் திரைப்படம் தரும் உணர்வு

அனாந்திரமான பெருங்காடு அது. பலவற்றை உண்டு கொள்கிறது. அது பெற்று போடும் பலவும் பல்கி, ஒன்றுக்கொன்று பிணைந்து இரையாகி, அது வேறுக்கு உணவாகி, எல்லாம் நடக்கும்.

யாரும் அறிந்திராத அந்த அருவி காட்டில், காட்டின் அத்தனை மூர்க்கங்களையும் ஆதி குணத்தையும் ஒரு கேமராவுக்குள் பொதித்து விடமுடியும் என்றால் ”சோலா” எனும் மலையாளப் படம் பாருங்கள்.

(சோலா என்றால் சோலை அல்லது காடு என்று பொருள்.)

உலகத்தைத் தொட்டுவிடத் துடிக்கும் கண்களால் செதுக்கப்பட்டது. ரசிகர்கள் நாலாந்தரமானவர்கள் அல்ல; முதல் தரமான ஜீரணிப்பாளர்களே எனும் பாதையில் சமைக்கப்பட்டது தான் இந்தப் படம்.

இசையை யாரும் இசைக்க வேண்டியதில்லை. இசையை இசையே இசைக்கும். காற்று, மரத்தை ஆட்டுகிறது. மரம் ஆடுகின்றது. நீர், அருவியில் ப்ரவாகம் எடுக்கிறது; எடுத்து மண் தொட்டு ஓடுகிறது. உள்ளாக ஒவ்வொன்றும் தனக்குள் இசைத்தபடி.

அதை அதன் போக்கிலேயே அதாகவே உலவ விட்டால்? இசையை யார் தான் இசைக்க முடியும்? காடு, அருவி, பறவை, இரவு மழை எல்லாம் என்ன விரும்புமோ, எதைக் கூறுமோ, அதுவே இப்படத்தின் இசை.

வார்த்தைகள் எல்லா இடங்களிலும் உண்மையன்று. சொல்ல நினைத்தவை அப்படியே வார்த்தைகளில் பயணம் ஆவதில்லை. கூற விழைந்தவையும் புரிதலில் மாறிவிடும். இடத்திற்கு இடம், வார்த்தைகள் வேறு வர்ணங்களைத் தாங்கி நிற்கின்றன. உணர்ச்சிகள் வாழ்தலாகும்.

வெளிப்படுத்த இயலாத உணர்ச்சிகள் கோடியுண்டு இப்புவியில். ”உன்னப் புரிஞ்சுக்காம விட்டுட்டண்டா!” என்பது போல, பேசாமலே பேசும் மொழி, எல்லா ஜீவராசிகளிலும் தலைமை தாங்குகிறது. அது கூறும் விளக்கம் வார்த்தைகளைத் தாண்டிய பெருக்கத்தைக் கொண்டது. அவையே இப்படத்தின் வசனம்.

முழுப்படத்திலும், செங்கல்லை வரிசையில் நிரவி, இடுக்கில் சாந்து திணிப்பது போல, அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாய் அலைகிறது வசனம். கதையை வசனம் நடத்திச் செல்லவில்லை. காட்சியும், அதன் அனுமானமும் தான் கதையை நடத்துகின்றன.

இயற்கை அதன் பிரம்மாண்டத்தைக் காட்டிவிட்டால் ஏற்றுக் கொள்ளவோ தள்ளிவிடவோ முடியாது. அது, அனுபவத்திற்கு அப்பாற்பட்டது; இதுவரை காணாதது; அதற்கு உள்ளே நுழைய ஆசைப்படுவது.

கடல், மலையருவி, மேகம் இவை எப்பொழுதும் விசுவரூப தரிசனத்தையே தன் பார்வையாளர்களுக்குத் தருவன‌. அவைதான் இந்தப் படத்தில் முழு காட்சிகளிலும் வடிவமைக்கப் பட்டிருக்கின்றன. ஒவ்வொரு பிரேமிலும் ஓராயிரம் அர்த்தம் பொதிந்த பதிவுகள்.

எதார்த்தத்தைப் பெரிதும் தாங்கி, உள்வெளிப் பெரும் தீயைச் சுவாலையாகப் பறக்க விட்டு, பின் நவீனத்துவ சாயம் பூசி, வெளித்தள்ளிய யதார்த்தம் அல்லது பதார்த்தம் இது.

ஆனந்தக் கூத்தும் அடாவடியும் ஆற்ற முடியாத பெரும் துயரமும் தொண்டையைக் கிழிக்கும் கதறலும் பீறிட, தொட்டு அணைத்து ஆறுதல் கூறக் கைகளை நீட்ட வேண்டியுள்ளது.

தோளில் தட்டிக்கொடுத்து ஆசுவாசப்படுத்த, மிகத்தீவிரமாய் பக்கத்தில் உட்கார இடம் தேட வேண்டியுள்ளது. படத்தின் பின் நவீனத்துவமான புறச்செய்திகள் கூறக் கூறச் சொல்லி மாளாது. அகத்தின் சாயலைக் குறித்து இனிக் காண்போம்.

சோலா மலையாளத் திரைப்படம் (chola) கதை

மேல்நிலைப் பள்ளியில் படிக்கும் மலைவாழ் பெண்ணொருத்தி, தன் காதலனுடன் கொச்சி நகரத்தை ஒருநாள் சுற்றிப் பார்க்க விரும்புகிறாள்.

காதலன், தன் எஜமானனான ஆசானின் ஜீப்பிலேயே நகரத்தைச் சுற்றிப் பார்க்க ஏற்பாடு செய்து வருகிறான். இது, கதாநாயகிக்குப் பிடிக்கவில்லை.

தனிமையில் சுற்றிப் பார்க்க நினைத்தவள், இன்னொரு பற்றாளன் உடன் சுற்றுவதை வெறுத்தாள். காதலன் வேண்டச் சுற்றுலாவிற்கு மனம் இல்லாமல் கிளம்புகிறாள்.

சூப்பர் மால், நகர வீதி, கடை உணவு, படகுச்சவாரி, கடற்கரையெனச் சந்தோசமாகவே செல்கிறது பயணம்.

வீடு திரும்ப நினைக்கையில், மலையிலிருந்து நண்பனின் தொலைபேசி அனைவரையும் திடுக்கிட வைக்கிறது.

கதாநாயகியின் தாய்க்கு இவ்விசயம் தெரிந்து விட்டது எனவும், ”காலம் தாழ்த்தி வா” எனவும் கூற, ஆசான், “இன்று இங்கேயே தங்கி காலை மலைக்குத் திரும்பலாம்” எனக் கூறி ஒரு லாட்ஜில் தங்க அழைத்துச் செல்கிறான்.

 

அது மோசமான லாட்ஜ் என்பதை நேரில் பார்த்த கதாநாயகி வர மறுக்கிறாள். இரவு பஸ் பிடித்து ஊர் சென்று விடலாமெனக் கதறுகிறாள். ஆசானிடம் அதட்டலுக்குப் பயந்து கட்டாயப்படுத்தி அவளை அறைக்குள் அழைத்துச் செல்கிறான் கதாநாயகன்.

அங்கு, ஆசான் ”உணவும் சாராயமும் வாங்கி வா” எனக் கூறிக் கதாநாயகனை அனுப்புகிறான். தயங்கி தயங்கி மனம் இல்லாமல் செல்கிறான். ஆனால், கதாநாயகி செல்ல வேண்டாமென அவனிடம் கெஞ்சிக் கேட்கிறார்.

உணவும் சாராயமும் வாங்கிவர காலதாமதமாகிறது. இரைக்க இரைக்க வந்து கதவைத் தட்ட, ஆசான் மேலாடையைத் தோளில் போட்டுக் கொண்டு கீழே இறங்கிச் செல்லுகிறான்.

அறையினுள்ளே கதாநாயகன் சென்று பார்க்க, அலறுகிறான்; துடிக்கின்றான்; கதறுகிறான். காரணம், படுக்கையில் ரத்தக்கரை, குளியலறையில் மேலாடையின்றி அவள் அமர்ந்திருந்தாள்.

உலகம் வெகுவேகமாய் மண்டைக்குள் சுழல்கிறது. அதைத் தட்டி கேட்க முடியாமல் ஆசானிடம் கெஞ்சுகிறான். இரவு செல்கிறது மூன்று தனித்த உலகமாய்.

 

மறுநாள், எதார்த்தங்கள் சுக்கு நூறாகிக் காட்டுத்தனமான எண்ண ஓட்டங்களின் நடத்தை வெளிப்பாடுகள் ஓட்டம் எடுக்கின்றன.

காட்டருவிப் பாதையை யாரும் தீர்மானித்து விடமுடியாது. அது சக்திகளின் முழு வீரியம் கொண்டது. தானே தன்னைச் அமைத்துக்கொள்வது. எதையும் உள்வாங்கி ஜீரணிப்பது.

ஆசானின் முரட்டு தனத்தில், பெண்மை தன் இளமையைச் சுவீகாரம் கொடுக்கிறது. அருவி நீரின் போதையில் மிதந்து மூழ்கிக் காமக்களியாட்டம் போடுகிறான்.

நீர் வேள்வி, எதிர்ப்பாற்றல் குரல்வளையை நெரித்துக் குரல்வளையை நெரித்துச் சுழன்று, அடித்து வானம் மேலே ஏறிக் குதித்துத் தவம் செய்கிறது.

முதல் இணைதல், லாட்ஜ் அறையில் நடந்த பின்னிலிருந்து காதலன் வில்லனாகிறார். வில்லன் காதலன் ஆகின்றார். கதாநாயகி மனதில்.

புள்ளிக் கோலங்கள் முதலில் ஒன்றுதான். பின் தான் வேறு வேறு. வடிவம், நிறம் மாறுகின்றன. மகுடம் ஊதாமல் பாம்பாட்டியின் கண்ணசைவில் எல்லாம், பாம்பு தன்னை ஆட்டுவித்துக் கொள்கின்றது.

பாம்பாட்டி உலகை வென்ற எகத்தாளத்தில் பெருமித ஆனந்தமடைந்து சிலிர்கின்றான். அந்தப் போதைகளில், போதையை விட இப்போது தலையாய ஏதும், எதுவும் தர முடியாததை, இக்காமம் தரவல்லதுமாகும்.

ஒரு நெருக்கடியில், ஆசானைக் கொன்று விடுவது எனக் கத்தியுடன் வந்து நீருக்குள் போராடி, குத்தியும் கட்டியும் சாய்த்து விடுகிறான் கதாநாயகனாக உள்ள வில்லன்.

இரவுக்குள் சலனமில்லாத மழைநீரின் தொடுதல், இரவு மிருகங்களின் உருவமற்ற ஓசைகளின் ஊடுருவல், படத்தின் காட்சிகள், ஆழ்மனதில் அழுகையைப் பிறப்பெடுக்க செய்கின்றன.

 

மறு விடியல்… ஆசான் ஆற்றோரத்தில் கொடிகள் கட்டப்பட்டுக் கொல்லப்பட்டு கிடக்கிறான். கரையில் முகம் வீங்கிய காயங்களுடன்.

கதாநாயகிக்குத் தாங்கொணா துயரம். இறந்த ஆசானின் தலையைத் தூக்கி வைத்துக் கொண்டு அழுகிறாள். புலம்புகிறாள். பின் மயான அமைதியுடன் தரையில் அமர்ந்து அழுகிறாள்.

நிலைகுலைந்த மனது, தறிகெட்டு சில நேரம் அலைபாயும். மழையும் சில நேரம் அமைதியாகிவிடும். சில நேரம்  பைத்தியக்காரத் தனமான செயலைச் செய்யும்.

அதே மனநிலையில் காதலன் அருவியின் ஓரத்தில் பித்துப் பிடித்தவன் போல் கையூன்றி இருக்கும்பொழுது, பாராங்கல் கொண்டு அடித்துச் சாகடிக்கிறாள் கதாநாயகி.

அருவியைப் பார்த்து அமர்ந்து இருக்கிற காட்சியைக் காட்டிக் கடைசியாய் படம் இவ்வாறு முடிகின்றது.

என்னதான் சொல்ல வருகிறது இந்தப் படம்?

படம் பார்த்தவர்கள் இந்தக் கேள்வியை, உள்ளுக்குள் பலமுறை கேட்காமல் இருந்திருக்க முடியாது. சரியான பார்வையாளர் ஒருவர், படம் பார்க்காத ஒருவரை அழைத்து இக்கதையைக் கூறி விமர்சனம் கூறுங்கள் எனக் கேட்காமல் இருந்திருக்க முடியாது.

எத்தனை கோணங்களில் அணுக முடியுமோ, அத்தனைக்கும் இடமளிக்கும் கோட்பாடுகளின் மறை அங்கமாக உலா வந்து இருக்கிறது இந்தத் தேர்.

 

ஆசான் அவளைக் கெடுத்து விடுவானோ என்ற தவறான எண்ணத்துடன் காதலன் வேகமாக உணவு வாங்கி வருகிறான். அதுவே காட்சிகளை அடுக்கி வைக்கிறது.

நான் தள்ளி வைக்கப்பட்டு இருக்கிறேன் என்ற அவனின் எண்ணமே அவனைக் கொலை செய்யச் சொல்லுகிறது. அவர்கள் இருவரும் பாவம், அப்பாவிகள். தவறு ஏதும் செய்யவில்லை என்பது ஒருசாரார் பார்வை.

 

காதலனை தவிரப் பிற ஆடவருடன் சுற்றுலாச் செல்ல விரும்பாத அவள், அந்த முரடனின் கண் அசைவிற்குத் தொடர்ந்து போய்க் காமத்தை அனுபவித்து ஏற்றுக்கொள்வது, மறுப்பேதும் கூறாமல் உடன் சென்று, காதலனை வெறுப்பது என்பதெல்லாம் அவளின் மனப்பிறழ்வு.

சாதகமான ஒன்றைத் தனதாக்கிக் கொள்ளத் தன்னை எப்படி வேண்டுமானாலும் மாற்றிக் கொள்வது என்ற பசப்பு தன்மையுடையது என்பது மற்றொரு சாரார் கருத்து.

அதனால்தான் அருவியைப் படமாக்கிக் காட்டியுள்ளார் இயக்குனர் என்று அவரையும் சாட்சிக்கு அழைத்துக் கூறுகின்றனர்.

 

அவள் தன் காதலனை மலைபோல் எண்ணினாள். தன்னைக் காப்பானெனத் துணிந்து வந்தாள். ஆனால், அவனோ ஆசான் என்பவனின் அடிவருடியாக இருந்து தன்னைச் சிறிதும் நினைத்துப் பார்க்காமல், தன்னைச் சிக்கலில் மாட்டிக் கொள்ளவும் அனுமதித்தான்.

இவனோடு எப்படி வாழ்வது? சரியான தேர்வு அல்ல இது என வருந்தித் தன் வேதனையால் அவனுக்குத் தண்டனை கொடுக்கிறாள் என்பது இன்னொரு கருத்து.

 

மாதவிடாய் ஆனவளைக் குளிக்கச் செய்து, மேலும் மகிழ்ச்சிப்படுத்தி உலகைக் காட்டவும், தகப்பன் இடத்திலிருந்து அவளை நடத்தினான் ஆசான்.

அங்கு எவ்வித துன்பமும் வல்லுறவும் நடைபெறவே இல்லை. வல்லுறவு நடைபெறுவதாக நினைப்பதையே ரசிகர்களைக் குழப்ப நிலையில் உணர்வதற்கான உத்தி என்று ஆழமாக ஒன்றை கூறுவது மற்றொரு சாரார் கருத்தாகும்.

 

ஒரு பெண்ணை எந்த ஆடவன் முதன்முதலில் தொட்டுப் புணர்கிறானோ, அவனே கணவன். அந்தக் கணவனைத் தவிர வேறு ஆடவனை நினைப்பது பெண்ணுக்கு அழகல்ல என்பது பழைய கால வழக்கம்.

தூங்கும்பொழுது குங்குமத்தை நெற்றியில் வைத்து விட்டால் அவனே கணவன் என்ற பத்தாம்பசலித் தனத்தை மீண்டும் வேறொரு கோணத்தில் கூறிய கதை என்பது இன்னொரு சாரார் கருத்து.

இப்படி இப்படி ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு விசய‌த்தைப் படத்திற்கு நிரப்பிப் பொருள் தந்து தன்னையும் தன் ரசனையையும் நிரூபித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர்.

 

மொத்தத்தில் சோலா மலையாளத் திரைப்படம் ஒரு சிறந்த படம்.

படம், படம் ஆயிற்று…

கதை, கதை ஆயிற்று…

ரசனை ரசனையாயிற்று…

புரிந்தவர் இந்த வகையிலேயே புரிந்து கொண்டனர். அது தவறுமன்று.

புரியாததும் தவறுமல்ல…

ஏனென்றால் அதுதான் இலக்கியம்…

பார்ப்பவர், படிப்பவர் அவரவருள்ள அனுபவத்தோடு இலக்கியம் ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொன்று தருகின்றது…

இலக்கியம் ஒன்றல்ல….

அது ஒவ்வொன்று…

நன்றி : இனிது மின்னிதழ்(ஆகஸ்டு- 9,2020)